नुकताच मी बारावी ला गेलो होतो , अन ती
अकरावी ला .
आमची ओळख तशी खास झाली नव्हती ,
नुसत आम्ही एकमेंकाना पाहत होतो . . .
आमच एकमेंकाना पाहन इतक वाढत गेल कि ,
आम्ही एकमेंकाना पाहिल्याशिवाय दिवस चांगला जातच नसे ,
दोघांच पाहन इतक वाढत गेल कि मला समजेना से झाले कि ही मैञी समजावी कि
प्रेम . . .
ती माझी प्रत्येक वस्तु व मिञ याच्यांवरुन ,
मला ओळखायची कि मी कुठेतरी जवळच आहे .
पण, मला समजत नव्हते कि मी तीला काय कारणाने
बोलू . . .
मी मिंञाच्या ग्रुपमध्ये असायचो व ती रोज पाहायची ,
एक हास्य देवून जायची अन
मिञांना समजत नसे कि ती कोणाकडे पाहायची
आणि,
आपले मिञच खरे शञु असतात न . . .
एके-दिवशी मिंञानी ओळखल कि ती कोणाकडे पाहते ,
व माझ्या तोंडून ही निघाल,
व मिञांनी आपले काम चालू केले ,
नोटीस बोर्डवर माझ अन
तीच नाव लिहायच ,
ती ते नाव वाचायची अन
गालातल्या-गालात
हसायची . . .
मी अचानक कॉलेजला जायचे बंद केल , व गावी निघून गेलो .
ती रोज मला शोधायची ,
रोजच मिञांच्या ग्रुपमध्ये पाहायची पण ,
मी तीला दिसलोच नाही ,
व मी काही दिवसांनी परत आलोतर तीने माझ्या मागे फिरायला चालू केली . . . पण
मला काहीच समजेना ही मैञी का प्रेम . . .
अन तीला अचानक कोठून कळाल काय देव जाने , कि
मी रोज देवळात जातो ,
व न येणारी ती रोजच संध्याकाळी देवळात यायला
लागली ,
तीच्या घरच्यांना ही थोंड समजल वाटतं . . .
व तीचे वडिल तीच्या बरोबर येवू लागले ,
तरी सुध्दा ती माझ्याकडे पाहायची
व ती खुप आनंदीत होऊन हसायची ,
त्यामुळे , वडीलांना सार समजल
तिच काय चाललयं . . .
तीच्या वडिलांनी तीचे बाहेर जाणे बंद केले ,
आणि ,
आमच्या दोघांचे एकमेकांना पाहणे बंद झाले ,
पण . ति मला विसरू शकत
नाही , व मी तीला . . .
आज , पण ती कुठे दिसली तर ,
ती गालातल्या-गालात हसते व तीला ते दिवस आठवतात ,
व ती माझ्याकडे पापनी न झाकता एकटक पाहतच राहते ,
पण , मला समजायचं राहूनचं गेल , कि
ही मैञी होती का प्रेम ????. . .
(This is real story)
साभार - लेखक
विनोद वधवानी
. . .vInOd . . .
टिप्पणी पोस्ट करा Blogger Facebook